«Το μεγαλύτερο δώρο του θεού προς τον ανθρωπο είναι η φιλάνθρωπος ελεημοσύνη.
Μπορεί ο άνθρωπος να έχει καταφέρει τεράστια τεχνολογικά επιτεύγματα, ώστε να έχει βοηθήσει την ανθρωπότητα με σοβαρές ανακαλύψεις. Μπορεί ένας άνθρωπος να έχει ανυψωθεί σε υψηλά κοινωνικά στρώματα μετά από επίπονη προσπάθεια και να χαίρει της εκτίμησης του κοινωνικού συνόλου. Μπορεί ένας άνθρωπος να έχει φθάσει σε τόσο υψηλά πνευματικά στερεώματα ώστε να κάνει θαύματα. Μπορεί ένας άνθρωπος να έχει τέτοια πνευματική δύναμη ώστε να ανασταίνει ακόμα και νεκρούς. Παρόλαυτα, δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνον που κάνει ελεημοσύνη λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος.
Ο ελεήμων άνθρωπος που έχει μάθει να δίνει από το περίσευμα της καρδιάς του, είναι ανώτερος στα μάτια του Θεού από τους πιό καταξιωμένους επιστήμονες, από τους πιό ένδοξους και περιφανούς άρχοντες, ακόμα και από εκείνους που έχουν φθάσει στο ανώτερο πνευματικό στάδιο να ανασταίνους και νεκρούς. Στα μάτια του Χριστού είναι σπουδαιότερο να χορτάσεις κάποιον πεινασμένο στο όνομα Του, αντί να αναστήσεις ένα νεκρό στο όνομα Του. Δίνοντας τροφή σε ένα πεινασμένο η ευεργεσία σου πηγαίνει απευθείας στο Χριστό, αντιθέτως ανασταίνοντας ένα νεκρό, στην περίπτωση αυτή ο Θεός ευεργετεί εσένα με το θαυματουργικό χάρισμα, αλλά δεν ευεργετείς εσύ το Θεό όπως γίνεται με την ελεημοσύνη. Είναι γεγονός, ότι αμοίβεται από το Θεό εκείνος που ευεργετεί τους φτωχούς και όχι εκείνος που ευεργετείται από το Θεό.
Η ελεημοσύνη εξομοιώνει τον άνθρωπο με το Θεό! Ο θαυματουργός οφείλει στο Θεό, όμως στον ελεημόνα οφείλει ο ίδιος ο Θεός. Με την ελεημοσύνη δεν ευεργετούμε εμείς τους πτωχούς αλλά εκείνοι γίνονται έμμεσοι ευεργέτες μας. "Ο Αββάς Ησαϊας συμβουλεύει, όταν ελεήσεις τον πτωχό αδελφό σου μην τον φωνάξεις μετά να σε βοηθήσει στην δουλειά σου, για να μην χάσεις το μισθό της ουράνιας ευεργεσίας απο το Θεό."
Η ελεημοσύνη βεβαιώτατα είναι αρεστή στα μάτια του Θεού όταν την κάνεις με προθυμία, όταν την κάνεις με την καρδιά σου, όταν την κάνεις βάζοντας όλη σου την γεναιοδωρία, όταν χαίρεσαι που ταϊζεις τον πεινασμένο, (ιλαρόν δότη αγαπά Κύριος).
Είναι σχήμα οξύμωρο, αλλά έχουμε ανάγκη τους φτωχούς, εκείνοι είναι το όχημα που μας ανεβάζει μπροστά στο θρόνο του Θεού. Οι πεινασμένοι και περιφρονημένοι αδελφοί μας αποτελούν την πνευματική σανίδα της σωτηρίας μας. Οταν βλέπουμε φτωχο οφείλουμε να τον σεβαστούμε, μην τον περιφρονήσουμε.
Εάν υποθέσουμε ότι αγαπάμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας το Θεό, εάν έχουμε γίνει ενάρετοι ώστε να αγαπούμε ακόμη και τους χειρότερους εχθρούς μας, αλλά περιφρονούμε τους πεινασμένους αδελφούς μας, τότε (θα ακουστεί σκληρό στα αυτιά μας), αλλά θα είμαστε καταραμένοι στα μάτια του Θεού. Το είπε ο Ιδιος σε εκείνους που αρνήθηκαν να ελεήσουν, (Φύγετε απο εμέ κατηραμένοι). Ως εκ τούτου, τίποτε δεν εξοργίζει πιό πολύ το Θεό ούτε οι αμαρτίες μας, ούτε η αχαριστία μας στην μεγαλειώδη αγάπη του, αλλά το να αρνούμαστε να γίνουμε ελεήμονες.
Η ελεημοσύνη έφθασε να κάνει το Θεό να γίνει άνθρωπος για να μας σώσει, εκείνη τον έφερε στη γή, από ευσπλαχνία και φιλανθρωπία, ο Θεός έγινε δούλος για να μας διακονήσει. Ας προσέξουμε λοιπόν, η ελεημοσύνη κατέβασε το Θεό στη γή από τον ουρανό, μην κάνουμε το λάθος να την περιφρονήσουμε ποτέ, η ίδια έχει τέτοια δύναμη ώστε να ανεβάσει τον ελεήμονα άνθρωπο, μπροστά στο θρόνο του Θεού.
Ας δώσουμε από την καρδιά μας απλόχερα στους φτωχούς, μην είμαστε διστακτικοί και τότε θα κάνουμε το Θεό να μας χρωστά ουράνια χάρη! Ας μην κάνουμε σκέψεις όταν δίνουμε στους πτωχού,ς ότι δίνουμε χωρίς αντύκρισμα, αλλά ας έχουμε υπ'όψιν μας τον ουράνιο λογαριασμό που ανοίγουμε τη στιγμή της ελεημοσύνης με το Θεό. Αξίζει μόνο να σκεφτόμαστε την ουράνια πληρωμή και την εξόφληση που πρόκειτε να μας ανταποδώσει ο Κύριος μας.
Με την ελεημοσύνη κάνουμε το Θεό οφειλέτη μας, ας απλώσουμε τα χέρια μας και ας μοιράσουμε εκεί που υπάρχει ανάγκη, ας χορτάσουμε τον πεινασμένο ας ντύσουμε εκείνον που κρυώνει και η θεϊκή ανταπόδωση θα έρθει με ουράνιο τόκο. Τότε θα μπορούμε και να απαιτήσουμε απο το Θεό. Απλώνουμε πολλές φορές τα χέρια μας ψηλά προς το Θεό για να μας ακούσει, καλυτέρα άς απλώσουμε τα χέρια μας προς τους πτωχούς, τότε θα μας ακούσει ο Θεός εντονότερα.
Για τους συνειδητά αγωνιζομένους χριστιανούς είναι σαφώς ευλογημένη η νηστεία, η προσευχή, η διαφυλάξη της καθαρότητας της ψυχής και του σώματος. Όταν όμως οι πνευματικοί αγώνες μας δεν συνοδεύονται με την ελεημοσύνη τότε δυστηχώς σταματούν στα στενά όρια του εαυτού μας.
Η ελεημοσύνη έχει την ικανότητα να υπερβαίνει την περιορισμένη πνευματική ωφέλεια του εαυτού μας και έχει την σπάνια πνευματική ομορφιά να απλώνεται και να αγκαλιάζει τις ψυχές των πονεμένων και καταφρονεμένων αδελφών μας. 'Αλλο είναι να κατορθώνεις πράγματα αποκλειστικά για τον εαυτό σου και διαφορετικό είναι να προσπαθείς και να κατορθώνεις να ωφελείς τους πολλούς. Για το λόγο αυτό η ελεημοσύνη χαρακτηρίζεται απο το Ιερό Χρυσόστομο ως η μητέρα της αγάπης. Ας ακούσουμε ένα ζωντανό παράδειγμα.
'Ενα χειμωνιάτικο πρωινό με τσουχτερό κρύο ένας γέροντας ασκητής έβγαινε απο την καλύβα του, είχε φορέσει πάνω απο το συνηθισμένο φόρεμα του ένα χοντρό σάκο, τότε ένας άλλος ερημίτης τον συνάντησε και του λέει πειραχτικά, γέροντα, εάν έλθει ένας πτωχός και σου ζητήσει ένα ρούχο, πιο απο τα δύο θα του δώσεις; Ο γεροντας του απάντησε, το πιό ζεστό θα του δώσω. Εάν όμως σε δεί και δεύτερος πιό πέρα και σου ζητήσει; του απαντά πάλι ο γέροντας, θα του δώσω ευχαρίστως και το άλλο και θα πάω πίσω στο κελλί μου έως ότου στείλει ο Κύριος και με σκεπάσει, είπε γεμάτος εμπιστοσύνη στο Θεό.
Η ελεημοσύνη χαρακτηρίζεται ως το σαπούνι που καθαρίζει την ψυχή μας. Επ'ουδενί δεν πρέπει να σκεφτόμαστε την αξία των χρημάτων που δίνουμε, διότι με την ελεημοσύνη σπέρνουμε χρήματα και θερίζουμε συγχώρηση των αμαρτημάτων μας. Εν προκειμένω δίνουμε χρήματα και ρούχα και κερδίζουμε ουράνιες αμοιβές και δώρα που κανένας άνθρωπος δεν θα ήταν ποτέ ικανός ούτε καν να φαντασθεί το μέγεθος της αξίας τους. Σπέρνουμε κυριολεκτικά στη γή και θερίζουμε στον ουρανό, τέτοια είναι η αξία της ελεημοσύνης. Δίνουμε στο φτωχό και κάνουμε το Θεό δικό μας φίλο.
Η ελεημοσύνη δεν αποτελεί μόνο πνευματική ωφέλεια στις μελλοντικές ουράνιες ελπίδες μας, αλλά ασφάλεια και πλούτο και σε αυτή την τωρινή ζωή. Ο ίδιος ο Θεός υποσχέθηκε ότι δίνοντας τα υπάρχοντα μας στους φτωχούς θα πάρουμε πίσω εκατό φορές παραπάνω σε αυτή τη ζωή και θα κληρονομήσουμε και την αιώνια. Ας ακούσουμε ένα απτό σύγχρονο παράδειγμα ελεημοσύνης.
Ο αγιασμένος γέροντας π. Ιάκωβος Τσαλίκης έλεγε, "έρχονται οι φτωχοί και λέω και τους δίνω και εκείνο το σακουλάκι δεν αδειάζει, γυρίζω και το βρίσκω ξεχειλισμένο" και όταν εύρισκε ευκατάστατους προσκυνητές στο μοναστήρι, με τρόπο ευγενικό τους έλεγε, "τα χρήματα δεν τα δίνει ο Θεός όλα για τον εαυτό μας" και όλο εκείνος έδινε. Κάποια στιγμή ένας πατέρας του μοναστηριού του υπενθύμισε, γέροντα, μα πριν λίγες μέρες δώσαμε. Αυτά που στείλαμε τελείωσαν! Του απάντησε ο γέροντας, "ξέρω εγώ τι σου λέω. Το σακούλι μου πάλι γέμισε. Τι να τα κανω; Πέντε δινω πενήντα έρχονται." Δεν μπορούσε να το βλέπει γεμάτο, ήξερε πολύ καλά ότι για να γεμίζει μόνο του, εκείνος έπρεπε να δίνει να σκορπίζει στην κυριολεξία."
Αρχιμανδρίτη πατέρα Διονύσιο Λαζαρίδη
Αρχιμανδρίτη πατέρα Διονύσιο Λαζαρίδη
«Το
μεγαλύτερο δώρο του θεού προς τον ανθρωπο είναι η φιλάνθρωπος
ελεημοσύνη. Μπορεί ο άνθρωπος να έχει καταφέρει τεράστια τεχνολογικά
επιτεύγματα, ώστε να έχει βοηθήσει την ανθρωπότητα με σοβαρές
ανακαλύψεις. Μπορεί ένας άνθρωπος να έχει ανυψωθεί σε υψηλά κοινωνικά
στρώματα μετά από επίπονη προσπάθεια και να χαίρει της εκτίμησης του
κοινωνικού συνόλου. Μπορεί ένας άνθρωπος να έχει φθάσει σε τόσο υψηλά
πνευματικά στερεώματα ώστε να κάνει θαύματα. Μπορεί ένας άνθρωπος να
έχει τέτοια πνευματική δύναμη ώστε να ανασταίνει ακόμα και νεκρούς.
Παρόλαυτα, δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνον που κάνει ελεημοσύνη λέγει
ο Ιερός Χρυσόστομος.
Ο ελεήμων άνθρωπος που έχει μάθει να δίνει από το περίσευμα της καρδιάς του, είναι ανώτερος στα μάτια του Θεού από τους πιό καταξιωμένους επιστήμονες, από τους πιό ένδοξους και περιφανούς άρχοντες, ακόμα και από εκείνους που έχουν φθάσει στο ανώτερο πνευματικό στάδιο να ανασταίνους και νεκρούς. Στα μάτια του Χριστού είναι σπουδαιότερο να χορτάσεις κάποιον πεινασμένο στο όνομα Του, αντί να αναστήσεις ένα νεκρό στο όνομα Του. Δίνοντας τροφή σε ένα πεινασμένο η ευεργεσία σου πηγαίνει απευθείας στο Χριστό, αντιθέτως ανασταίνοντας ένα νεκρό, στην περίπτωση αυτή ο Θεός ευεργετεί εσένα με το θαυματουργικό χάρισμα, αλλά δεν ευεργετείς εσύ το Θεό όπως γίνεται με την ελεημοσύνη. Είναι γεγονός, ότι αμοίβεται από το Θεό εκείνος που ευεργετεί τους φτωχούς και όχι εκείνος που ευεργετείται από το Θεό. Η ελεημοσύνη εξομοιώνει τον άνθρωπο με το Θεό! Ο θαυματουργός οφείλει στο Θεό, όμως στον ελεημόνα οφείλει ο ίδιος ο Θεός. Με την ελεημοσύνη δεν ευεργετούμε εμείς τους πτωχούς αλλά εκείνοι γίνονται έμμεσοι ευεργέτες μας. "Ο Αββάς Ησαϊας συμβουλεύει, όταν ελεήσεις τον πτωχό αδελφό σου μην τον φωνάξεις μετά να σε βοηθήσει στην δουλειά σου, για να μην χάσεις το μισθό της ουράνιας ευεργεσίας απο το Θεό."
Η ελεημοσύνη βεβαιώτατα είναι αρεστή στα μάτια του Θεού όταν την κάνεις με προθυμία, όταν την κάνεις με την καρδιά σου, όταν την κάνεις βάζοντας όλη σου την γεναιοδωρία, όταν χαίρεσαι που ταϊζεις τον πεινασμένο, (ιλαρόν δότη αγαπά Κύριος). Είναι σχήμα οξύμωρο, αλλά έχουμε ανάγκη τους φτωχούς, εκείνοι είναι το όχημα που μας ανεβάζει μπροστά στο θρόνο του Θεού. Οι πεινασμένοι και περιφρονημένοι αδελφοί μας αποτελούν την πνευματική σανίδα της σωτηρίας μας. Οταν βλέπουμε φτωχο οφείλουμε να τον σεβαστούμε, μην τον περιφρονήσουμε. Εάν υποθέσουμε ότι αγαπάμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας το Θεό, εάν έχουμε γίνει ενάρετοι ώστε να αγαπούμε ακόμη και τους χειρότερους εχθρούς μας, αλλά περιφρονούμε τους πεινασμένους αδελφούς μας, τότε (θα ακουστεί σκληρό στα αυτιά μας), αλλά θα είμαστε καταραμένοι στα μάτια του Θεού. Το είπε ο Ιδιος σε εκείνους που αρνήθηκαν να ελεήσουν, (Φύγετε απο εμέ κατηραμένοι). Ως εκ τούτου, τίποτε δεν εξοργίζει πιό πολύ το Θεό ούτε οι αμαρτίες μας, ούτε η αχαριστία μας στην μεγαλειώδη αγάπη του, αλλά το να αρνούμαστε να γίνουμε ελεήμονες.
Η ελεημοσύνη έφθασε να κάνει το Θεό να γίνει άνθρωπος για να μας σώσει, εκείνη τον έφερε στη γή, από ευσπλαχνία και φιλανθρωπία, ο Θεός έγινε δούλος για να μας διακονήσει. Ας προσέξουμε λοιπόν, η ελεημοσύνη κατέβασε το Θεό στη γή από τον ουρανό, μην κάνουμε το λάθος να την περιφρονήσουμε ποτέ, η ίδια έχει τέτοια δύναμη ώστε να ανεβάσει τον ελεήμονα άνθρωπο, μπροστά στο θρόνο του Θεού. Ας δώσουμε από την καρδιά μας απλόχερα στους φτωχούς, μην είμαστε διστακτικοί και τότε θα κάνουμε το Θεό να μας χρωστά ουράνια χάρη! Ας μην κάνουμε σκέψεις όταν δίνουμε στους πτωχού,ς ότι δίνουμε χωρίς αντύκρισμα, αλλά ας έχουμε υπ'όψιν μας τον ουράνιο λογαριασμό που ανοίγουμε τη στιγμή της ελεημοσύνης με το Θεό. Αξίζει μόνο να σκεφτόμαστε την ουράνια πληρωμή και την εξόφληση που πρόκειτε να μας ανταποδώσει ο Κύριος μας.
Με την ελεημοσύνη κάνουμε το Θεό οφειλέτη μας, ας απλώσουμε τα χέρια μας και ας μοιράσουμε εκεί που υπάρχει ανάγκη, ας χορτάσουμε τον πεινασμένο ας ντύσουμε εκείνον που κρυώνει και η θεϊκή ανταπόδωση θα έρθει με ουράνιο τόκο. Τότε θα μπορούμε και να απαιτήσουμε απο το Θεό. Απλώνουμε πολλές φορές τα χέρια μας ψηλά προς το Θεό για να μας ακούσει, καλυτέρα άς απλώσουμε τα χέρια μας προς τους πτωχούς, τότε θα μας ακούσει ο Θεός εντονότερα. Για τους συνειδητά αγωνιζομένους χριστιανούς είναι σαφώς ευλογημένη η νηστεία, η προσευχή, η διαφυλάξη της καθαρότητας της ψυχής και του σώματος. Όταν όμως οι πνευματικοί αγώνες μας δεν συνοδεύονται με την ελεημοσύνη τότε δυστηχώς σταματούν στα στενά όρια του εαυτού μας. Η ελεημοσύνη έχει την ικανότητα να υπερβαίνει την περιορισμένη πνευματική ωφέλεια του εαυτού μας και έχει την σπάνια πνευματική ομορφιά να απλώνεται και να αγκαλιάζει τις ψυχές των πονεμένων και καταφρονεμένων αδελφών μας. 'Αλλο είναι να κατορθώνεις πράγματα αποκλειστικά για τον εαυτό σου και διαφορετικό είναι να προσπαθείς και να κατορθώνεις να ωφελείς τους πολλούς. Για το λόγο αυτό η ελεημοσύνη χαρακτηρίζεται απο το Ιερό Χρυσόστομο ως η μητέρα της αγάπης. Ας ακούσουμε ένα ζωντανό παράδειγμα. 'Ενα χειμωνιάτικο πρωινό με τσουχτερό κρύο ένας γέροντας ασκητής έβγαινε απο την καλύβα του, είχε φορέσει πάνω απο το συνηθισμένο φόρεμα του ένα χοντρό σάκο, τότε ένας άλλος ερημίτης τον συνάντησε και του λέει πειραχτικά, γέροντα, εάν έλθει ένας πτωχός και σου ζητήσει ένα ρούχο, πιο απο τα δύο θα του δώσεις; Ο γεροντας του απάντησε, το πιό ζεστό θα του δώσω. Εάν όμως σε δεί και δεύτερος πιό πέρα και σου ζητήσει; του απαντά πάλι ο γέροντας, θα του δώσω ευχαρίστως και το άλλο και θα πάω πίσω στο κελλί μου έως ότου στείλει ο Κύριος και με σκεπάσει, είπε γεμάτος εμπιστοσύνη στο Θεό.
Η ελεημοσύνη χαρακτηρίζεται ως το σαπούνι που καθαρίζει την ψυχή μας. Επ'ουδενί δεν πρέπει να σκεφτόμαστε την αξία των χρημάτων που δίνουμε, διότι με την ελεημοσύνη σπέρνουμε χρήματα και θερίζουμε συγχώρηση των αμαρτημάτων μας. Εν προκειμένω δίνουμε χρήματα και ρούχα και κερδίζουμε ουράνιες αμοιβές και δώρα που κανένας άνθρωπος δεν θα ήταν ποτέ ικανός ούτε καν να φαντασθεί το μέγεθος της αξίας τους. Σπέρνουμε κυριολεκτικά στη γή και θερίζουμε στον ουρανό, τέτοια είναι η αξία της ελεημοσύνης. Δίνουμε στο φτωχό και κάνουμε το Θεό δικό μας φίλο. Η ελεημοσύνη δεν αποτελεί μόνο πνευματική ωφέλεια στις μελλοντικές ουράνιες ελπίδες μας, αλλά ασφάλεια και πλούτο και σε αυτή την τωρινή ζωή. Ο ίδιος ο Θεός υποσχέθηκε ότι δίνοντας τα υπάρχοντα μας στους φτωχούς θα πάρουμε πίσω εκατό φορές παραπάνω σε αυτή τη ζωή και θα κληρονομήσουμε και την αιώνια. Ας ακούσουμε ένα απτό σύγχρονο παράδειγμα ελεημοσύνης. Ο αγιασμένος γέροντας π. Ιάκωβος Τσαλίκης έλεγε, "έρχονται οι φτωχοί και λέω και τους δίνω και εκείνο το σακουλάκι δεν αδειάζει, γυρίζω και το βρίσκω ξεχειλισμένο" και όταν εύρισκε ευκατάστατους προσκυνητές στο μοναστήρι, με τρόπο ευγενικό τους έλεγε, "τα χρήματα δεν τα δίνει ο Θεός όλα για τον εαυτό μας" και όλο εκείνος έδινε. Κάποια στιγμή ένας πατέρας του μοναστηριού του υπενθύμισε, γέροντα, μα πριν λίγες μέρες δώσαμε. Αυτά που στείλαμε τελείωσαν! Του απάντησε ο γέροντας, "ξέρω εγώ τι σου λέω. Το σακούλι μου πάλι γέμισε. Τι να τα κανω; Πέντε δινω πενήντα έρχονται." Δεν μπορούσε να το βλέπει γεμάτο, ήξερε πολύ καλά ότι για να γεμίζει μόνο του, εκείνος έπρεπε να δίνει να σκορπίζει στην κυριολεξία."
- See more at: http://www.acharnorama.gr/articles/%C2%AB%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CF%89%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD%C2%BB.html#sthash.BPlAtlLJ.dpuf
Ο ελεήμων άνθρωπος που έχει μάθει να δίνει από το περίσευμα της καρδιάς του, είναι ανώτερος στα μάτια του Θεού από τους πιό καταξιωμένους επιστήμονες, από τους πιό ένδοξους και περιφανούς άρχοντες, ακόμα και από εκείνους που έχουν φθάσει στο ανώτερο πνευματικό στάδιο να ανασταίνους και νεκρούς. Στα μάτια του Χριστού είναι σπουδαιότερο να χορτάσεις κάποιον πεινασμένο στο όνομα Του, αντί να αναστήσεις ένα νεκρό στο όνομα Του. Δίνοντας τροφή σε ένα πεινασμένο η ευεργεσία σου πηγαίνει απευθείας στο Χριστό, αντιθέτως ανασταίνοντας ένα νεκρό, στην περίπτωση αυτή ο Θεός ευεργετεί εσένα με το θαυματουργικό χάρισμα, αλλά δεν ευεργετείς εσύ το Θεό όπως γίνεται με την ελεημοσύνη. Είναι γεγονός, ότι αμοίβεται από το Θεό εκείνος που ευεργετεί τους φτωχούς και όχι εκείνος που ευεργετείται από το Θεό. Η ελεημοσύνη εξομοιώνει τον άνθρωπο με το Θεό! Ο θαυματουργός οφείλει στο Θεό, όμως στον ελεημόνα οφείλει ο ίδιος ο Θεός. Με την ελεημοσύνη δεν ευεργετούμε εμείς τους πτωχούς αλλά εκείνοι γίνονται έμμεσοι ευεργέτες μας. "Ο Αββάς Ησαϊας συμβουλεύει, όταν ελεήσεις τον πτωχό αδελφό σου μην τον φωνάξεις μετά να σε βοηθήσει στην δουλειά σου, για να μην χάσεις το μισθό της ουράνιας ευεργεσίας απο το Θεό."
Η ελεημοσύνη βεβαιώτατα είναι αρεστή στα μάτια του Θεού όταν την κάνεις με προθυμία, όταν την κάνεις με την καρδιά σου, όταν την κάνεις βάζοντας όλη σου την γεναιοδωρία, όταν χαίρεσαι που ταϊζεις τον πεινασμένο, (ιλαρόν δότη αγαπά Κύριος). Είναι σχήμα οξύμωρο, αλλά έχουμε ανάγκη τους φτωχούς, εκείνοι είναι το όχημα που μας ανεβάζει μπροστά στο θρόνο του Θεού. Οι πεινασμένοι και περιφρονημένοι αδελφοί μας αποτελούν την πνευματική σανίδα της σωτηρίας μας. Οταν βλέπουμε φτωχο οφείλουμε να τον σεβαστούμε, μην τον περιφρονήσουμε. Εάν υποθέσουμε ότι αγαπάμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας το Θεό, εάν έχουμε γίνει ενάρετοι ώστε να αγαπούμε ακόμη και τους χειρότερους εχθρούς μας, αλλά περιφρονούμε τους πεινασμένους αδελφούς μας, τότε (θα ακουστεί σκληρό στα αυτιά μας), αλλά θα είμαστε καταραμένοι στα μάτια του Θεού. Το είπε ο Ιδιος σε εκείνους που αρνήθηκαν να ελεήσουν, (Φύγετε απο εμέ κατηραμένοι). Ως εκ τούτου, τίποτε δεν εξοργίζει πιό πολύ το Θεό ούτε οι αμαρτίες μας, ούτε η αχαριστία μας στην μεγαλειώδη αγάπη του, αλλά το να αρνούμαστε να γίνουμε ελεήμονες.
Η ελεημοσύνη έφθασε να κάνει το Θεό να γίνει άνθρωπος για να μας σώσει, εκείνη τον έφερε στη γή, από ευσπλαχνία και φιλανθρωπία, ο Θεός έγινε δούλος για να μας διακονήσει. Ας προσέξουμε λοιπόν, η ελεημοσύνη κατέβασε το Θεό στη γή από τον ουρανό, μην κάνουμε το λάθος να την περιφρονήσουμε ποτέ, η ίδια έχει τέτοια δύναμη ώστε να ανεβάσει τον ελεήμονα άνθρωπο, μπροστά στο θρόνο του Θεού. Ας δώσουμε από την καρδιά μας απλόχερα στους φτωχούς, μην είμαστε διστακτικοί και τότε θα κάνουμε το Θεό να μας χρωστά ουράνια χάρη! Ας μην κάνουμε σκέψεις όταν δίνουμε στους πτωχού,ς ότι δίνουμε χωρίς αντύκρισμα, αλλά ας έχουμε υπ'όψιν μας τον ουράνιο λογαριασμό που ανοίγουμε τη στιγμή της ελεημοσύνης με το Θεό. Αξίζει μόνο να σκεφτόμαστε την ουράνια πληρωμή και την εξόφληση που πρόκειτε να μας ανταποδώσει ο Κύριος μας.
Με την ελεημοσύνη κάνουμε το Θεό οφειλέτη μας, ας απλώσουμε τα χέρια μας και ας μοιράσουμε εκεί που υπάρχει ανάγκη, ας χορτάσουμε τον πεινασμένο ας ντύσουμε εκείνον που κρυώνει και η θεϊκή ανταπόδωση θα έρθει με ουράνιο τόκο. Τότε θα μπορούμε και να απαιτήσουμε απο το Θεό. Απλώνουμε πολλές φορές τα χέρια μας ψηλά προς το Θεό για να μας ακούσει, καλυτέρα άς απλώσουμε τα χέρια μας προς τους πτωχούς, τότε θα μας ακούσει ο Θεός εντονότερα. Για τους συνειδητά αγωνιζομένους χριστιανούς είναι σαφώς ευλογημένη η νηστεία, η προσευχή, η διαφυλάξη της καθαρότητας της ψυχής και του σώματος. Όταν όμως οι πνευματικοί αγώνες μας δεν συνοδεύονται με την ελεημοσύνη τότε δυστηχώς σταματούν στα στενά όρια του εαυτού μας. Η ελεημοσύνη έχει την ικανότητα να υπερβαίνει την περιορισμένη πνευματική ωφέλεια του εαυτού μας και έχει την σπάνια πνευματική ομορφιά να απλώνεται και να αγκαλιάζει τις ψυχές των πονεμένων και καταφρονεμένων αδελφών μας. 'Αλλο είναι να κατορθώνεις πράγματα αποκλειστικά για τον εαυτό σου και διαφορετικό είναι να προσπαθείς και να κατορθώνεις να ωφελείς τους πολλούς. Για το λόγο αυτό η ελεημοσύνη χαρακτηρίζεται απο το Ιερό Χρυσόστομο ως η μητέρα της αγάπης. Ας ακούσουμε ένα ζωντανό παράδειγμα. 'Ενα χειμωνιάτικο πρωινό με τσουχτερό κρύο ένας γέροντας ασκητής έβγαινε απο την καλύβα του, είχε φορέσει πάνω απο το συνηθισμένο φόρεμα του ένα χοντρό σάκο, τότε ένας άλλος ερημίτης τον συνάντησε και του λέει πειραχτικά, γέροντα, εάν έλθει ένας πτωχός και σου ζητήσει ένα ρούχο, πιο απο τα δύο θα του δώσεις; Ο γεροντας του απάντησε, το πιό ζεστό θα του δώσω. Εάν όμως σε δεί και δεύτερος πιό πέρα και σου ζητήσει; του απαντά πάλι ο γέροντας, θα του δώσω ευχαρίστως και το άλλο και θα πάω πίσω στο κελλί μου έως ότου στείλει ο Κύριος και με σκεπάσει, είπε γεμάτος εμπιστοσύνη στο Θεό.
Η ελεημοσύνη χαρακτηρίζεται ως το σαπούνι που καθαρίζει την ψυχή μας. Επ'ουδενί δεν πρέπει να σκεφτόμαστε την αξία των χρημάτων που δίνουμε, διότι με την ελεημοσύνη σπέρνουμε χρήματα και θερίζουμε συγχώρηση των αμαρτημάτων μας. Εν προκειμένω δίνουμε χρήματα και ρούχα και κερδίζουμε ουράνιες αμοιβές και δώρα που κανένας άνθρωπος δεν θα ήταν ποτέ ικανός ούτε καν να φαντασθεί το μέγεθος της αξίας τους. Σπέρνουμε κυριολεκτικά στη γή και θερίζουμε στον ουρανό, τέτοια είναι η αξία της ελεημοσύνης. Δίνουμε στο φτωχό και κάνουμε το Θεό δικό μας φίλο. Η ελεημοσύνη δεν αποτελεί μόνο πνευματική ωφέλεια στις μελλοντικές ουράνιες ελπίδες μας, αλλά ασφάλεια και πλούτο και σε αυτή την τωρινή ζωή. Ο ίδιος ο Θεός υποσχέθηκε ότι δίνοντας τα υπάρχοντα μας στους φτωχούς θα πάρουμε πίσω εκατό φορές παραπάνω σε αυτή τη ζωή και θα κληρονομήσουμε και την αιώνια. Ας ακούσουμε ένα απτό σύγχρονο παράδειγμα ελεημοσύνης. Ο αγιασμένος γέροντας π. Ιάκωβος Τσαλίκης έλεγε, "έρχονται οι φτωχοί και λέω και τους δίνω και εκείνο το σακουλάκι δεν αδειάζει, γυρίζω και το βρίσκω ξεχειλισμένο" και όταν εύρισκε ευκατάστατους προσκυνητές στο μοναστήρι, με τρόπο ευγενικό τους έλεγε, "τα χρήματα δεν τα δίνει ο Θεός όλα για τον εαυτό μας" και όλο εκείνος έδινε. Κάποια στιγμή ένας πατέρας του μοναστηριού του υπενθύμισε, γέροντα, μα πριν λίγες μέρες δώσαμε. Αυτά που στείλαμε τελείωσαν! Του απάντησε ο γέροντας, "ξέρω εγώ τι σου λέω. Το σακούλι μου πάλι γέμισε. Τι να τα κανω; Πέντε δινω πενήντα έρχονται." Δεν μπορούσε να το βλέπει γεμάτο, ήξερε πολύ καλά ότι για να γεμίζει μόνο του, εκείνος έπρεπε να δίνει να σκορπίζει στην κυριολεξία."
- See more at: http://www.acharnorama.gr/articles/%C2%AB%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CF%89%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD%C2%BB.html#sthash.BPlAtlLJ.dpuf
